Pretpostavljamo da ste u filmovima, ili možda prolazeći pored nekog jevrejskog groblja, uočili kamenčiće na vrhu nadgrobnih ploča.

Ova tradicija je inače izuzetno stara, a postoji više objašnjenja.

Jedno od najranijih kaže da je kamenje, u vrijeme kad je postojao jevrejski Hram, upozoravalo pripadnike svešteničkog plemena - koene - da se ne približavaju. Koeni se ne smiju približavati bliže od četiri stope lešu ili prostoru gde je sahranjeno neživo tijelo, budući da se to smatralo ritualno nečistim činom.

Talmud daje neka objašnjenja takođe. Jedan odjeljak govori o tome da duša tumara sandukom gde je sahranjen pokojnik neko vrijeme, te kamen sprečava dušu da ode.

I naposlijetku, cvijeće, ma koliko bilo lijepo u svojim bojama, šarama i cvjetovima, na kraju uvene. Kamen će potrajati dovijeka, kao i sjećanje na pokojnika.